ENTIA. c LI. CITIwAJt. DN. MAG LAURENTIO DAHLMAN, JOHANNES BEHM, ./ Ih. PRAESIDE A MP LIS SI MO ATQUE CELFJiEHlUMO, ti.j..

Transkript

1 c LI SPECIMEN 1. ACADEMICUM, DE./ Ih ENTIA ti.j.. CITIwAJt. Quod, SUFFRAGANTE AMPLISS. SEN. PHILOSOPH. VI RO IN REGIO LYCEO UPSALIENSI, PRAESIDE A MP LIS SI MO ATQUE CELFJiEHlUMO, DN. MAG LAURENTIO DAHLMAN, Morae. et Polit. PROFESS. Reg. et Ord. PUBLICE JOHANNES WESTMANNUS. VENTIL BEHM, IN AUDIT. CAROL. MAJ. DIE XIII. DECEMBR. ANNI MDCCLVIII. H. A. S. ANDSISTIT U P S A L I,

2 Hög-Ådla Frun, SUSANNA MATH IE SEN, Född WESTERLING, FRU till Skultuna Måfiings - Bruk och Sura Hammare &c. Hög - Gunftiga Gynnarinna. När af Väljes viljan, ut fanfardigt Själens fmyckey godt, Når förnuftet fiyr värt tycke y Da har Dygd fin bnfltan nadt; Detta äry hvarom jag fkrifver Få de blad jag nu framgifver. Lät Hög-Adla Fruy jag beder Af Ert Namn deni fkyddas få. Allt (kall lända mig till heder, Om mitt hopp fä längt kan gä. Ert exempel fkall förjvara Hvad jag talt om Dygden rara. Vord-

3 Vördnad ville nu ock vifa ^ Hur jag fådt Ert Adelmod Ifrån fpädfla åren prifa; Hur J fjelf vid Dopet flod Till att vittna, det jag tvagen År bland Nådens barn upptagen. Men jag fer det fattas ord, Jag ej kan om allt nu nämna. Godhet utan ändring fpord Har Er täckts?nin Far ock lennia. Für autfatnmans Himlen Ihne, Och?ned ftändig fällhet kröne I -vi ^. v Edert hjerta ädelt lyfer Utaf Dygders råtta (ken. Tackfamt brbfl hos mig ock hyfer Stadig vårdnad, bnjkan ren: Hhnlen flyre all Er lefnad, Gifve ofbrgänglig trefnad! Hög-Ådla Fruns iåmjukafte tiettare JOHAN BEHM.

4 D. D. $ L ; -, ' alis tantaque deprehenditur burnas* I narum propenfionum > {luäiorum, parit er ac morum diverfitas, ut unus appetat vet averfetur con traria iis, ätter concupifcere vet abominari fölet. Profe k> haec fumrna, per fingula fere individua, varietas adeo maniftfla ed, ut eandem mirari, non vero negare conveniat. Scilicet haut fallaci edoeemur experieoria, non folurn integras gentes, fed homines eodem fub ccelo natos, eadem in domo educatos, ex eisdem parentibus ortos, in«clinationibus, imrno padionibus fepe ita difcrepare, ut, pro capitnm fere numero, in diverfa tendere videantur. Hinc toto fere vitse genere a fe invicem differunt Sueci, Gallf Germani, /Prhiopes, Sinenfes & Americani, aliaeque gentes, earumqne pro«clivitas in certas virtutes aut vitia, h ii toriis & tabu- Iis, nullo non tempore > commendatur aut ncratur. Quid?

5 r & >h m Quid? quod iidem homines paulatim ita mutantur^ ut nec eadem pueris, quie viris; nec viris, quae fenibus arrideant: quam in rem, rt placet, legoturhoratius, qui in arte Poetica, chara&eres puerorum, mores juvenum, rtudia virorum, fenum denique adfe&us & propenfiones eleganter admodum depingit. Ex hi(ce jure meritoque concludimus, ad in» clinationes & mores permulcum conferre fangvinis temperiem & corporum conflitutionem, qux pro aeris & cceli diverfitate, cibo & potu, laboribus & otiis, educatione, colloquiis, exemplis, confvetudine, ceteris, alteratur. Hinc fimul confht, mentcmi humanam a corpore fuo varieadfici,ejusque quafi confilia in appetendo& averfando fequi; non enim tantum foi,fed & corporis fibi uniti fibi confcia ert, fe non tan tum, fed & corpus fuum a mat, iisque delettatur, quae non tantum fibi, fed & corpori grata, & jucunda videnturjcontrariaque removere rtudet. Haec ad nosmetipfos attendentes femper obfervare licet, fnrtruxititaque Optimum Numen hominem appetitn boni, quo utique careref, nifi facultas eius cognofcitiva ab illo generaliter ita determinata efiet,ut a&iones tanquam bonas fibi fifteret, ex quibus voluptatem percipir, & tanquam malas fibi reprsefentaret, quae dium illi creant, unde inclinationes & reclinationes naturales originem fuam ducere, nulli dubitarnus,et* fi modum, quo mens, quae (ubrtantia ert immateria- Iis, in corpus agat, & rurfus a corpore agi poffit in meritem, ignoramus. a) Inclinationes igitur anima- Viil Heineccii Element. Philof. Mor. jf. 44. rum

6 % )Ö( & rum eße propenßones incertum bonorum genus ad dagern appetitus fenfitivi > reciinationes vero earundem averfationes cerri generis malorum ad clajjem averfa* tibnis fenfitivte pertinentes, non immerito ftatuimus. Cum vero inclinationes & reciinationes genenditer ad certum bonorum genus adpetendum,malorumve fugiendum follicitent, extra omnem dubitationis a- leam pofiium ed:, Deum animas humanas in aräitfl. mo -cum corporibus vinculo non fruftra ad hoc illudve bonum adpetendum, &contraria mala fanda aver- difpofuiffe, led potius ut domeftica eflentmotiva, quibus homo facilius permoveretur ad hoc vel illud pcragendum autnon,prout finis obtinendus poftulat, intendifle. Dolendum tarnen in prasfenti ftatucorrupto, has inclinationes etiam effe depravatas, & mortales bona adparentia a veris fsepiffime non diftingvere, nec mala adparentia a veris malis, unde proni in varia ruunt praecipitia, quod non Deo, led malitix ftultitiseque eorum tribuendum eft. Nos prseienti opella Libiti Licitique convenientiam, modulo pro ingenii, oftenfuri, qua ratione inclinationes & reciinationes noftrae ad licite agendum nos permo. vere debeant, indagabimus. Te vero C.L. enixerogamus, digneris iunoxios hofce conatus sequi bonique confulere* quamvis in tam arduo argumento defiderio Tuo ingenii noftri tenuicas minus fatisfeceric. Frtus quam ulterita progrediamur inftituto vela diffus,quid per Libitwn ac Ikitum tntelligmm, enticlea bimus Il

7 a )7( sr bitnus. libitum vocamus id9 quccl placet, voluptatem, ßve in bc no impetranao, five /» malo averruncando occupati fmuu Idem örtum debet inclinationi- bus hominum & reclinafionibus, quae eos. I. ad telicitatem fuam quaerendam', &, mala'evitanda ftimulaut. Difpefci id poteft in rationale Sc jen/itivum. Senfirivum confifiit in repneientatione rei cujusdam, confufe cognita?, quam vel ut bonam adpetimus, ve! ut mala»! averfamur. Rationale fundatur in idea di--» ftingvente id, quod verum elf, ab apparente, Sc vocatur fignificatu ftri&iori Muntas. Omne id Liciti nomine venit, ad quod agendum tantummodo jus habemus, aut quod nec pr*ceptum9 nec prohibitum eß. Obfervavit Grotius b) vocabulum Liciti variam figni- ficationem induere. Interdum Heere, inquit, dici- tur id, quod re him ex omni parte piumque eft, etjamfi aliud forte quid fieri poflit laudabilius, quäle, cft illud Apoftoli i.cor. 6:12. Omnia mihi licita yfunt, fed non omnia expediunt. Alias licere dicitur,,;non quod falva pietate Sc officiorum regulis fieri poteft, fed quod apud homines peenae non fubjaycet. Sic apud populos multos fcortari licet, apud Lacedaemonios & iegyptios furari licebat. Hanc vero vocis fignificationem minus efle propriam, ob- fervavit Cicero, c) eoque fenfu faepe opponi vide- mus, quod licet, Sc quod oporter. Licitum vero & permifjum vulgo pro fynonymis babentur. Omne enim id, quod legibus neque pra?- ceptum b) De.7. /?. ö' P. L.3. Cap. 4. jf, 2. e) TufculQuxß, V. & OratiQne pro Balbo. \

8 JK ) 8; ( & ceptum,' neque prohibitum eft, permiffum fit, neccffe ert; & id, quod lex neque pracipit, neque prohibet, Licitum etjam dicitur, confequenter id quod licitum e(tr, etjam permiffum effe debet. Not. /. Diflingvends funt inclinationes & reclinatione& ab adpetitione & averfacione fenfitiva, etfi ejusdem funt generis 5 hx namque faepius funt aftus tranfeuntes Sc momentanei, dum \\\x longiori tem poris incervallodurant. Differunt quoque ab adfe- ' tibus, qui funt appetitiones & averfationes vehementiores, motivo, extra corpus conftituto, origb nem debentes; illae autem fine tali cauffa externa exiftunf. Differunt denique a moribus, qui funt propenfiones St averfationes diuturna confvetudirce firmatae. Verbo: inclinationes funt quafi cauffie; hi vero tanquam effe&us, qui fine illis vix ac ne vix quidem locum haberent. Not. II. Cum maxima hominum pars id bonum, quodfibi eftgratumjdque malum,quod fibi ed ingra- 41 tum, judicet, St proindc illud eligat, hoc averfetur; patet, cur adpetitionis 8t averfationis fundamentum pracipue in inclinationibus ponatur. Quid? quod fentiunt maxime licet emendati, quanta fit natura? vis, Quam ß vel expellas jurca,) tarnen usque recurret d). III. Homini in ßatu perfetfo conflituto, aeiones, in fe hona, bona grataque, in fe autem mala, mala ac ingrata juerunt, Vroinde in majora bona magis propendebat, quam in minora, $ majora mala pra minoribus averä) Horatius Libr. 4 Epift. X. v. 24.,

9 $ )9( 5K avevfabatuv, levebatur quoque in bona ex Ileitis, qua gloriam Divinam, fuamque felicitatem maxime provebe. rent. Quoniam Deus, ut ia Theologia Naturali demonflratur, homines in fummi Nominis fui gloriam & propriam illorum felicitatem creavit, libera quxlibet hominum a&io in fe bona luic* qua; cum bis d- nibus coni'entiebat, mala vero* qua; ab iisdem disfentiebat. Ut igitur finibus bis non exciderent, fed bonafemper patrarent facinor», malaque omitterent, perfe&o intelfeföu liberaque voluntate divinitus exornati erant, dne quibus alias necefie fuiffet, ut cceco inclinacionum impetu raperentur, nec bona a malis difeernere, nedum eadem adpecere poflent. In fiimmi itaque Numinis fapientiam, bonitatem ac fan- Ütifatem impium & injurium foretcogitare, illum imperfe hs concedide dotes, quas contumeli^ Divinse & miferias humane forent inflrumenta. Iilud igitur tanquam indubium remanet, intelleflum 8z voluntatem data fuifie, ut ex a&ionibus bonis voluptatem pereiperent, ex malis vero taedium Q. E. P. Hincporrofluit, homines recensconditos in majora magis, quam minora bona propendifte,m3joraque ma la prae minoribus averfatos effe. Quo pradtantius aliquod bonum eft, eo pluribus majoribusque particularibus bonis conftat; hsec vero ab intelleåu diftin&c cognita 8z repradentata, non poffunt non voluntatem fortius allicere, quam pauciora. Nid vero bonitatis a&ionum internas gradus cum propendonum gradibus confpiraviffent, homines primi ad majus minusve bonum inclinarent ex Eequo, aut majori praefer- B rent

10 / & ) 10 c rent minus- Cum atitem minus bonnm rafione mau joris, in utriusquc collifione, fit makimvfcqueretur irrde, malum fuifle eis bono gratius, vel ialtem seque bonum ac acceptum. Q. E. A. & per anrea demon» ftraca fieri nequit. Deniqoe iraxirne ferebantur in ea ex licitis, quae glorix Divinas fussque felicitati prcvehendse quam maxime infervirent* Primi homines perfefto gaii» debant intelleftu fper$. hnius membr. I:mum,)h.e. perfekte eognofcebanpquid magis,quidve minus glo. riam Dei fuamaue feliertatem promoveret, libera que gaudebanc vofunrate, adeoque illa pras his exfequi cupiebanr. Q. E. T. Not. Hominis recens conditi libitum magis fuit rationale, quam fenfitivum, vel fi fenfitivum fuerir, ratione tarnen, antequam erumperet, tempcratum fuifle, prorfus eil indubium e). 5. iv. In freefcnti ftatu corrufto iteqae tnchnatnus femper ad attiones in fe bonas, neque reclinamus ab ahionibus in Je malis. Certe gradus homtatis intern & maliti& internee cum gradtbus propenftonum, ut oportet, non confptrant. Nee debitum licitorum delcäum fimper inftitnere lubet. Ipfi gentifes quefti funt, quod connata proclivitas qusedam prava illos excitaveric ad apparentia bo na verrs praderenda; hinc inter millena exempla ad«, ducendus eil Ovidius y), qui ita canit: Nitrmur in vetitum femper, cupimusqne negata. Pro«é) M. R. D. Nie Waüerii Pfycbolog. Empir. PJL Sefl.L Cap.Af..596* f) Libr.Äm.y, Lieg. 4.

11 & ) n ( $ ; Prodent quoque Medea, quae, amore in Jafonem ardens, diu fatis fecurn lutlata, rationine pareret, a- niorem damnanti,an adpetitui fen fici v o, illum adprobanti, ifaapud Ovidium ioquicur: Träbit invitam nova vis: aliudquccupido, Mens aliud ju ides - - & tandem fe ab appedtu fenntivo vi&am efle fatetur: - - Video meliora proboque Deteriora fequor g). Quid? quod crifti cujuslibet, ad femetipfum ättendentis, experiencia convincimur, nos fufficienti cognitione deftitui in perfpicienda interna aftionum bo* nitate ac malitia, dum faepidime fenfibus, imaginatione & adfe&ibus nosmet exccecari patimur. Hinc fi prsefentem ftatum cum ftatti hominis perfe&i contulerimus, in quo Deus (per. ni.) perfe&o intelle hi, liberaque voiuntate homines donavit, clarifsme patet, nos vivere in tfatu corrupto, ubi nec intrinfeca a&iontim bonitas, nec rnalitia, nec earurn bonitatis & rnalitia gradus,nec denique Jicitorum relatio ad gioriam Divinam, & hurnanam feli.citateni accurate perlpiciuntur. Q.. D. Not, Ex folo natur«lumine originem peccati,& nobis connatas corruptionis, cum omnibus fnis circumftantiis apodi&ice demonftrare non valemus. O- mnia, quae hac de re dici poffunr, in univerfales has refolvuntur propofitiones: Deus non potefi efle caufla peccati. Homines per abufum virium fuarum geccatum in mundum introduxerunt. B 2 g) Mctm. Libr. 7. Fab. 7..V.

12 $ )M< &. V. Cum i'ndinationes {$ reclmationes humane, in fe ton* fiderate, tion fint (vi jh /.)?«*?/< > ///<?, que easdem concomitatuv, malitia, homini, libere eas ad malumdeter mu nanti, e/2 imputanda, Inclinationes funt propenfiones animarum in ccrtum bonum fenfuale, & reclinationes i'unt averfariones cujusdam mali fenfualis. (. i.) Bonum & malum fenfuale, quam vis fspius fit appa«rens, tarnen interdum eft verum bonum & verum malum. E. inclinationes & reelinationes,quanlvis nos iaepius moveant ad apparens bonum & malum, posfunt tarnen cendere ac commovere ad verum bonum adpetendum. Q. E. P. Porro ut inclinationes legi natura* conformentur, & rationi obtemperent, nec impoffibile eft. Etfi voluntas ad bona adparentia haud raro fle&itur, moremque adpetitui fenfitivo gerit,attamen inde concludere non licet, animam rationalem ubique inclinatione inordinata contra legem naturs vel rationem ferri. Ed enim homini, praeter boniformitatem, feu tendentiam in bonum mere phyficam & pafilvam, qua malum averfari, fuamque felicitatem qusrere annititur, etiam tendentia quaedam a&iva & libera, refpe&uin habens heic & nunc exercitii, & hujus vel illius obie&i, aut eiigendi aut averfandi, ideoque dicitur elicita 8z libera. Huic inclinationi morem gerens homo certe verfus bonum morale fe faltem fimpliciter determinare valet. Et nifi hoc verum eftet, Deus nobis legem fruftra dediflet,nec ulla ratio legis nobis efter habenda; quod ramen cogitatu impium eft ac ratio-

13 & ) «3 ( rationi maxime inimicum. Dantur ergo inclinatio» nes legi naturs conformes & rationi obfecundantes, quamqnam a mulris fxpenumero, lege ipfa viriumque animx ufu fusque deque habitis, turpiter negliguntur. Q. E. A. Not. /. V7oIuntati tam eflentialis efi libertas^ac animx voluntas. Ad libertatem verorequiritur volitio. nis, & a&ionum,quas volumus, conringentia, intelli gentia obje&i appetibilis vel averfabilis,& fpontaneitas. Not, II. Philofophi demonftrant, eflentiam rerum ita immutabilem efle, ut nullo modo mutariqueat: quare homo peccans facultates fuaseflentiales, intelle&um nempe, voluntatem ejusqne libertatem rctinet, quamvis vires earum peccato valde debili tatx fint. Not. IIfé hnputatio efi declaratio alicujus pro facti au&ore, qua hujns confequens: neminiitaque imputari potefi- a Ko, nifi ejusdem au&ori. AuQor vero feu caufla efficiens efi duplex Phyfica 8c Mora lis. Cauffa Phyfica illa dicitur, qua autonem ttude perpetrat: Moralis vero, quee aclioni confentit, Requiri tur ergo ad cauflarn moralem, ut fit fciens 8c volens, ideoque fa&um ipfi merito imputatur, $. VI. Indinationes c? vechnationes naturaliter debitae funt9 ad quas fovendas lege naturali prreceptiva oblipamur, na turaliter vero UJicit ad quas Jupprimendas lege eadem prohibitiva adflringimur. Licit<e vero funt, quas ut [equamur vel non, Lex natura nobis dat jus. Ponamus nondari debitas velillicitas indinationes & reclinatio- B 3 nes^

14 &' ) H C & nes", tanquam verum iflud principium, quod alioquin omnis inobedientias & rransgredloms di tons admic«tendum eflet: Tacienäum quicquid hhet, five idem pr<eceptum, ßve vetitum fit, Quid ver o idem aliud eflet, ge imperium Dei neg-re & excutere, quem Übet hominem lui ipfiua Dominum coudituere, & latifhmas omni perrinaeiae ac licentiae aperire portas. Q. E. P. Ponamus deinde licltas non dari inclinationes, incle fequéretur, nollas licitas dari acliones, fed :dantur hse (per. V.) E.& ilfas Q. E. A. Not. Sane in vernaculo fermone ab ulu loquendi minime abhorret, (i inclinationes & reclinaciones hominum, pro fubftrata materia, adpellites tillbör liga y lofiiga, icem olofliga böjelfer: quas ü rite difh'ngvere^arumqueinfluxum inaöiones noftrasintimius perfpicere noverimus, non poftunc non eximium in ipfa praxi nobis pnebere ulum; cum permulti dentur homines, qui ab inclinationibus fuis ideo fe abdnci non patiuntur^quia easdem pro licicis habent.. VII. Quamvis non omne libitum fit licitum, tarnen omne licu tum libitum ejje pote/l: verum cum licitum diflingvatur in perfe&e imperfetté tale; libiti cum iiio, mu vero cum hocy convenientia ivtercedat, necejje e[l\ quod exemphs infra adducendis ofiendetur. Non omne libitum eft Iicitum, dantur enim inclinationes & reclinationes non folum debitse, fed & illicitae (vi. VI.) at omne In citum libitum elfe poteft, i. e. noftro reliftum arbitrio, an quae licita funt, commitcere vel omittere ve- Jimus,

15 3K J i; ( & limus, fiquidem tam orniflxo quam commifllo eorura cum lege non pugnat. Q. E D. Libitum cum perjette licito convenire debet, Puffendorffio åttio perfette licita vocatur, quse neque Divina naturali pofitivave lege, neque humana civili praecipitur vel vetatur. Circa hane tarnen oblervandnm eft, multain lege contineri, quas aut ex neceffaria confequentia, aut propter fimilitudinem inde deduci poffunt; ideoque non ubique mihi dicere li cet: hxc nulla civili lege prohibentur, E. permifla funt; leges enim civiles non de omnibus rebus praecipiunt, fed quzdam honeftati & regulis officii relinquunt, quz non permittunc, ut hoc vel illud agas* Åttio eft perfette ticita, qua^ pro lubitu,. & finc peccato fufeipi vel omitti potefl Sic ex tenorc tam le gis Divinse naturalis, quam pefitivas, homines fine peccato vota Deo nuneupare, & non nuncuparc,pro lubitu, pofiunt. Deut. XXfll. 2t. 22, Ita licitum eft5 in civitate rem emere a quo volueris, ifs eibi generibus, quse maxfme placent, ad vitx fuffenta» tionem uti, albis vel migris veftibus indui, nifi lex quasdam prohibieiva vel praeeeptiva certi quid determinet. Perfette etiam licitis annumerari efebent ea, quae quamvis in fe fint illicita, cafus fumma» neceffitatis licita reddit. Sic e. g. Judaei olim obddione cin ti^ inopiaque alimentorum laborantes, infueto eibo famem fedare, carneque fuiila vefei licite potoerunt* Ita pauper, qui, citra culpam, neceffario vi&u & ami&u caret* ditiorum licet perlajpe imploraverit open^

16 opcm, G & ) I* c & triftem fempcr retulerit repulfam, Iicite poteft, cum miferia alioquin ipfi pereundum fit, ad jndigentiam fublcvandam, ditioribus aliquid fubducere, cum animo tarnen illud rependendi, fi illfus facultates, temporis fucceflu, ita tulerint: revivifciteo cafu communio primaeva, neque dominia introdutta fupponi poflurit in alicujus hominis exitium. Nulla vero libito cum imperfeäc Ileitis cfje debet convementia. Aåio imperfefte lieita ea dicitur, quam lege Divina Naturali aut pofitiva prohibitam ins civile ne que prohibet, neque punit, fed fuo cujusqtie pudo. ricommittit, de quo Boeclerus: Licere quaedamdi. cuntur, quod peenae non fubjacent, fed modo di«verfo: Vel enim poenae non fubjacent quaedam ob defe&um fori humani; vel impune aliquid licet fa- cere, eo quod lex plane nihil de ea re in ullam par atem conftituit. Cum Cambyfes Rex Periaruro, iiiicita fororis ducendae cupiditate flagrans, a Judicibus qu3efivifict,numfibi iiceret illam in matrimonium ducere, hi impotentis regis iram metuentes, ifto licentiae praetextu male ufi refpondebant, illud quidem legibus non permitti; fedalia lege confbtutum efle,ut Regi Beeret, quidquid liberet b)% Re&ius vero Seneca: Minimum decet libere, cui multnm licet. Honoriumque Claudianus elegantiffime, quid in vitae imperiique ratione re&e inftituenda, oblervarc debeat, hoc carmine monet: - * Sed comprime rnotus 'Nee tibi quid liceat, fed quid fecifje decebit Occurb) Herodot, Libr\ III.

17 » ) l7 C & öccurrat, mentemque dornet re/pettus hotiefli. t) Ad imperfctte licita inter alia referri potefl veterum crudelis in fcrvos licentia, abje&iones & expofitiones infantum, &c. nec non lupanarium in quibusdam rebuspublicis toleratio. Huc quoque fpeftantea, quas in bellis minus honefte admittuntur, & gentes tarnen aliquando conniventia quadam tole rant, ut funt flupra & caedes feminarum, infantum necatio, doli mali, eorum,'qui hofti fubje&i funt., corruptio, fidei hoftibus datas violatioin captivos & dedititios crudelitas, faerorum profanatio, & res. hoftiles fine difcrimine comburendi licentia, atque id genus alia. Ex hifce ita difputatis patct, ubicunque ratio regnat, ibi libitum licitumque idem efle, & amiciflimam utriusque efte harmoniam. In id ig*- tur enitamur, ut nil quidquam adpetamus, nil exfequamur, präster id, quod re&um, honeftum ac le gibus Divinis & humanis conlentaneum fit, quodquc glorias Divinae,* & rroftras aliorumque faluti promovendas quam maxime inlerviat. i) Panegyr, in 4 Conful. Honorii* TANTUM.

18 Till Herr AUCTOREN. Ej lofligt Ar, att följa allt, Hvad finnlig luft behagar. Naturens HERre har befallt Att lyda högre lagar. DS låmjas ock på flutet natt Hvad hjertat Hvad eftertragtar, viljan kåraft agtar, Med det fom lofligt år och rått. Ert Verk förden/kuld nu, Min All Vårc, Vishets Troppen prifar. Hår kånnes fannfng ftrax igen, Och J beröms, fom vifar> Hur flnnets luft och loflighet Hvarannan böra möta, Att famma gärning fköta Och ledas af förnuftighet. Mån tro då den c; hittar på, Som fpår att J Den lår vinna heder, hvilken hånder få Att lyckligt kunna hinna. På fpetfen at Parnaffens högd, Der ådla frukter trifvas, Der Årans glänts upplifvas, Jag fpår J fegrar fnart och nögcl N. B*