СТРУШКИ ВЕЧЕРИ НА ПОЕЗИЈАТА ЗИМСКИ ПОЕТСКИ ФЕСТИВАЛ 2017 LASSE SÖDERBERG ЛАСЕ СОДЕРБЕРГ. Превод од шведски на македонски јазик Ивица Челиковиќ

Transkript

1 LASSE SÖDERBERG ЛАСЕ СОДЕРБЕРГ

2

3 СТРУШКИ ВЕЧЕРИ НА ПОЕЗИЈАТА ЗИМСКИ ПОЕТСКИ ФЕСТИВАЛ 2017 LASSE SÖDERBERG ЛАСЕ СОДЕРБЕРГ Превод од шведски на македонски јазик Ивица Челиковиќ

4 MORGON MED REGN 1. Jag vaknar av att guden Tlaloc skrattar. Likväl dör träden. 2. Nejlikan på asfalten, våt och söndertrampad: ett utslitet hjärta. 3. Så många anrop! Regndroppar faller i tiggarens utsträckta hand. 4

5 ДОЖДЛИВО УТРО 1 Се будам од смеата на богот Тлалок. Без оглед на сè дрвјата умираат. 2. Трендафил на асфалтот, влажен и изгазен: едно истоштено срце. 3. Толку многу повици! Дождовни капки паѓаат во вечно испружената рака на питачот. 5

6 NÅGOT OM ÖDLAN 1 På soltorkad lera den hypnotiserade ödlan: liten blixt nersövd i sitt läderhölster. 2 En kall dolk kanske, kvarglömd efter jordbävningen. Om du tar den i handen skiftar den färg. 3 Ögon som oavvänt stirrar, oavvänt stirrar Klor som klamrar sig fast, klamrar sig fast 4 Som du själv. Och så - som för att ge tillvaron mening det plötsliga utfallet. Sekunden fångas på tungan. 6

7 НЕШТО ЗА ГУШТЕРОТ 1 Врз кал исушена од сонце хипнотизиран гуштер: мала молња успиена во својата кожна футрола. 2 Можеби студен меч, заборавен по земјотресот. Ако го земеш в рака ја менува бојата. 3 Очи што зјапаат без прекин, зјапаат без прекин... Канџи што грчевито се држат, грчевито се држат... 4 Како ти самиот. И така како давање смисла на постоењето неочекуван напад. Секундата на јазикот се фаќа. 7

8 NÅGON ANNAN SANNING FINNS INTE Skeletten dansar när de hör den underjordiska marimban, skrattande med alla sina knotor, utom två som duellerar på en frusen kyrkogård för att ta döden av varandra. Någon annan sanning finns inte. Skelettet som dansar främst är skelettet som visar vägen. 8

9 НЕ ПОСТОИ НЕКОЈА ДРУГА ВИСТИНА Скелетите танцуваат кога ја слушаат подземната маримба, смеејќи се со сите свои џумки, освен две кои се излезени на двобој на замрзнати гробишта за меѓусебно да си ги одземат животите. Некоја друга вистина не постои. Скелетот кој најмногу танцува е скелетот што го покажува патот. 9

10 STADSGERILLA (Östberlin 1975) Sent på natten ligger stadens centrum starkt upplyst som en förhörslokal. Jag kommer från Greifswalderstrasse. Tomt överallt. Då låter det plötsligt som om ett par tomma gummistövlar kom springande över gräsmattan. Ur rabatten sticker långa öron upp. En kanin hoppar fram! Ännu en! Och en till! Ett gäng omstörtare! En hop fräcka, rödögda sexualdårar studsande kring, som framtrollade ur de slumrande funktionärssjälarna. Varje natt kommer de fram i ljuset, flinande åt allt de är livrädda för. 10

11 ГРАДСКА ГЕРИЛА (Источен Берлин, 1975) Доцна ноќе градскиот центар е силно осветлен како просторија за сослушување. Јас доаѓам од Греифсвалдерс-штрасе. Насекаде е празно. Тогаш одеднаш се слуша како празни гумени чизми да се доближуваат трчајќи преку тревникот. Од цветната леа стрчат долги уши. Еден зајак скокнува! Уште еден! И уште еден! Група револуционери! Дузина дрски, сексуални будалетинки со црвени очи отскокнуваат наоколу, како со трик извлечени од задреманите функционерски души. Секоја ноќ се појавуваат на светлината кикотејќи се на сè од што се плашат. 11

12 GATUORGEL (Amsterdam) 1 Varför läsa tidningen när inte duvorna gör det? Dagens viktigaste nyhet: en flicka i blommig klänning går över en bro. 2 Tre sorters vimmel: tonerna som flockas kring henne, solglittret i kanalen och duvorna som går i otakt till marschmusiken. 3 Jag lägger ifrån mig tidningen och går själv över bron. Luften som förgylld. Jag tar ett djupt andetag och blir som förgylld inuti. 12

13 УЛИЧНИ ОРГУЛИ (Амстердам) 1 Зошто да се чита весник кога гулабите не го прават тоа? Најважна денешна вест: девојче со цветен фустан минува преку мост. 2 Три вида метеж: тонови кои се собираат околу неа, сончев болскот во каналот и гулабите кои не држат такт на музиката за марш. 3 Го оставам настрана весникот и самиот минувам преку мостот. Воздухот како позлатен. Длабоко вдишувам и како однатре да се позлатувам. 13

14 DE ANDRAS TRÄD (Rotterdam) Medkänsla växer långsamt. Likt denna vädjande trädkrona, platanens sångfågelskola, förgrenande sig genom åren. I dess stora, skuggrika hägn inviger den forne fången ett minnesmärke åt glömskan. Det ljusa trädet skall vittna inför det mörka. Det skall stå länge kvar speglat i kanalen. Och varje blad, stämplat av juniljuset, är en passersedel till tystnaden. 14

15 ДРВО НА ДРУГИТЕ (Ротердам) Сочувството расте споро. Како и оваа малечка круна на дрво, школото на птичјата песна на чинарот, се рашири низ годините. Во сенчестото засолниште под него Брејтен открива споменик на омразата. Светлото дрво ќе сведочи за темното. Ќе стои таму долго и ќе се огледува во каналот. И секој лист, обележан од јунската светлина, е пропусница за тишината. 15

16 I PILDAMMSPARKEN 1 Jag sitter i trädets skugga. Eftermiddagens gräsgröna paus brer ut sig omkring mig där jag sitter i ljusorgelspelet och måste blunda med öronen för att uppfinna flimmerkonserten. Ting kastar, träd skänker skugga. Skuggan står inte upp och går. Min skugga sitter där, som uppslukad. 2 Den som sitter under ett träd och inte tänker på det trädet som på en närstående, och den som, där han sitter, inte ser alla träd i världen som en väldig, brusande familj, han tillhör själv de döda föremålen som kastar döda skuggor. Han är i trädlösheten. 3 Nu sjunger ljuset på sista versen. När vilostunden mörknar överräcker skuggan sina dofter. 16

17 ВО ПИЛДАМСКИОТ ПАРК 1 Седам во сенка под дрвото. Попладневната зеленотревна пауза се шири околу мене - таму каде што седам во играта на светлосните оргули и морам да мижуркам со ушите за да го разберам болскотливиот концерт. Нештата фрлаат, дрвата подаруваат сенка. Сенката не се исправа и не оди. Мојата сенка седи таму, проголтана. 2 Тој што седи под дрво и не мисли на тоа дрво како на роднина, и тој, таму каде што седи, што не ги гледа сите дрвја во светот како огромна, шумолива фамилија, тој самиот им припаѓа на мртвите предмети кои фрлаат мртви сенки. Тој е во непошуменоста. 3 Сега светлината ја пее последната строфа. Кога починката се стемнува сенката ги дарува своите мириси. 17

18 En dunkel oro. Det blänker som av hårda spikar därinne. Men jag sitter kvar. Trädet andas in, skuggan andas ut. Om träd inte funnes skulle vi inte våga dö. 18

19 Нејасен немир. Внатре блеска како од цврсти клинчиња. Но јас сè уште седам. Дрвото вдишува, сенката издишува. Ако ги немаше дрвјата ќе немавме смелост да умреме. 19

20 FRÅGOR VID LULE ÄLV Vad är det för snösprutande drake som närmar sig ute på isen? I strandkanten en infryst vante. Varifrån kom barnet? Vart gick det? Litet högre upp, ett utslitet bildäck. Skall jag se fullmånen ikväll? Därute väntar det vita mörkret. Skall jag följa spåret dit? 20

21 ПРАШАЊА КАЈ РЕКАТА ЛУЛЕ Каков змев е тоа што прска снег и се доближува по мразот? На работ на брегот замрзната ракавица. Од каде ли дојде детето? Каде замина? Малку погоре, излижана автомобилска гума. Ќе ја видам ли полната месечина вечерва? Надвор чека белиот мрак. Ќе ја следам ли трагата натаму? 21

22 DEN ANDALUSISKA BYN I GRYNINGEN (Uppvaknande) Natten har fött en vit killing på berget, den första mjölken sipprar in mellan mina tinningar. (Från takterrassen) Moln arrangerade i kuber. Fundersamma tegeltak. Allt står nytvättat av det gångna mörkret. (Midsommarafton) Hon går till bageriet och återvänder hem med Johannes Döparens huvud under armen. (Senare) Själv får jag bära mitt svek som en svart frukt i en flätad korg. Hanegället varar hela dagen. 22

23 АНДАЛУЗИСКО СЕЛО В МУГРИ (Будење) Ноќта роди бело јаре на ридот: првото млеко тече меѓу моите слепоочници. (Од терасата на покривот) Облаци аранжирани во коцки. Замислени тули. Сè е штотуку измиено од темнината што исчезна. (Вечер спроти Иванден) Таа оди во пекарница и се враќа дома со главата на Јован Крстител под пазува. (Подоцна) Самиот треба да ја носам мојата измама како црна овошка во плетена кошница. Мугрите траат цел ден. 23

24 SVENSK SJÖKAPTEN Cementerio inglés Här har kan kastat ankar under ett felstavat namn bland dammiga busksnår och sönderslagna blomkrukor. Här är Destinationsorten, den främmande stranden där barndomens murknande eka ligger uppdragen. Blott på denna farkost, i detta trånga utrymme färdigställt på jorden är han ännu kapten. På natten lyser stjärnorna som uniformsknappar. Och den bländvita gravstenen är hans evigt hissade segel. 24

25 ШВЕДСКИ КАПЕТАН ПОМОРЕЦ Англиски гробишта Овде тој ги фрлил котвите под погрешно напишано име меѓу правливите грмушки и искршени саксии. Овде е Дестинацијата непознатиот брег каде што лежи коработ на детството на копно извлечен и изгниен. Само на тој кораб, во тој тесен простор определен на земјата тој сè уште е капетан. Ноќе болскотат ѕвездите како копчиња на униформи. И блескаво белата надгробна плоча е неговото вечно кренато едро. 25

26 DEN OKÄNDE Varför tänker jag på änglar, varför på mördare? Är det mot dem jag beväpnar mig med denna doftlösa pappersros? En man tycks vinka åt mig från andra sidan gatan. Han är svartklädd, en skugga av sig själv. Är han ängel eller mördare? Luktar han blod eller aska? Tvekande går jag över gatan och söker honom med blicken. Ibland vill jag leva glömd av alla utom av vålnader. Den okände har försvunnit. Där han stod lägger jag min pappersros. 26

27 НЕПОЗНАТИОТ Зошто мислам на ангели, зошто на убијци? Против нив ли се вооружувам со оваа хартиена роза без миризба. Се чини еден човек ми мафта од другата страна на улицата. Облечен е во црно, сенка е на самиот себеси. Ангел ли е или убиец? Мириса ли на крв или на пепел? Двоумејќи се ја преминувам улицата и со поглед го барам. Понекогаш сакам да живеам заборавен од сите освен од сеништата. Непознатиот исчезна. Таму каде што стоеше ја ставам мојата хартиена роза. 27

28 STATY Jag skall stå alldeles stilla mellan mina skuldror. Ingen skall hälsa på mig. Jag skall hälsa på ingen. Till de döda kan jag möjligen vinja eller sända ett brev undertecknat: En beundrare. Vad är portot till evigheten? Överallt väntar telefoner beredda till hugg som skorpioner. Varje dörr som öppnas är bedräglig, en köttätare. Ibland vill jag leva glömd till och med av mig själv. Inte ens flugorna skall gästa mig. Varför slår då hjärtat så fördömt? 28

29 СТАТУА Ќе стојам сосема мирно меѓу моите две плешки. Никој нема да ме поздрави. Јас никого нема да поздравам. Можеби на мртвите ќе можам да им мафтам или да им пратам писмо потпишано: Еден обожавател. Колку чини поштарина до вечноста? Насекаде чекаат телефони, подготвени за убод како скорпии. Секоја врата што се отвора е измама, месождер. Понекогаш сакам да живеам заборавен дури и од мене самиот. Дури ни мувите на гости нема да ми доаѓаат. Зошто тогаш срцето чука толку гневно? 29

30 PAPPERSHJÄRTA Mitt hjärta har dött mellan fyra vita väggar. Det kvävdes där som inuti en tärning. Allt som hördes var ett prassel som från en instängd insekt. Längtade således hjärtat från ett tillstånd till ett annat, från den inre likkistan till den yttre? Frågan uppställer sig. Hellre dock kvicktänkt än hjärtlös. Därför fäster jag med en säkerhetsnål i kavajuppslaget det urklippta hjärtat så alla kan se det. 30

31 СРЦЕ ОД ХАРТИЈА Моето срце почина меѓу четири бели ѕида. Се задуши таму како внатре во коцкичка. Сè што се слушна беше шушкање како од затворен инсект. Копнееше ли така срцето од една кон друга состојба, од внатрешниот мртовечки сандак кон надворешниот? Прашањето се поставува. Но подобро да е брзо смислено отколку бездушно. Затоа го прицврстувам со безопасна игла на поставата на сакото исеченото срце па така сите да можат да го видат. 31

32 HUNGER J allais sous le ciel, Muse! et j étais son féal Rimbaud Kände jag någonsin hunger? På drift i Europa, jo, någon gång kände jag nog hunger. Europa var fullt av hunger. Jag menar inte hungern som vandrade genom världen likt ett skelett med plåtbestick. Jag menar inte hungern efter kärlek, strömvirveln som fyller på sig själv eller ens hungern efter ord, miraklet som livnär mig. Jag menar den bortvända hungern, den som inte sliter i inälvorna eller i hjärtat eller i själen, hungern efter stenar och glömska: stenarna som ligger stilla på en och samma plats och tiger och därför befinner sig utanför tiden, stenarna, kringspridda, ovetande om varandra, som trots allt fullgör den uppgift de en gång haft och glömskan, det enda som erbjuds honom som vet att ingen kretensisk prinsessa väntar, glömskan som det naturliga tillståndet, aska att läsa i, förälskat stoft, fågelskelett. Det var som att vilja gå i kloster, men ett kloster utan Gud, ett kloster vitt som ett oskrivet blad, utvärtes och likväl fyllt av tystnad. Där skulle jag dricka av ljuset och äta av skuggan. Den hungern har aldrig riktigt lämnat mig. 32

33 ГЛАД J allais sous le ciel, Muse! et j étais son féal * Rimbaud Чувствував ли глад некогаш? На пат низ Европа, да, некој пат веројатно почувствував глад. Европа беше полна со глад. Не мислам на гладта што талкаше низ светот како скелет со метален прибор за јадење. Не мислам на глад за љубов, силен вртлог што самиот се полни или ниту дури глад за збор, чудото што ме храни. Мислам на прикриената глад, која не ги раскинува внатрешните органи или срцето или душата, глад за камења и заборав: камењата што лежат тивко на едно исто место и молчат и затоа се наоѓаат надвор од времето, камењата, расфрлани наоколу, не знаејќи едни за други, кои и покрај сè ја извршуваат задачата што еднаш ја добиле и заборавот, единственото нешто што му се понудува на оној кој знае дека никаква критска принцеза не чека, заборавот како природна состојба, пепел за читање, вљубена прашина, птичји скелет. Тоа беше како да се сака одење во манастир, но манастир без Бог, бел манастир како празна хартија, надворешно и сепак полн со тишина. Таму ќе пиев од светлината и ќе јадев од сенката. Таа глад никогаш сосема не ме напушти. *Се скитав Музо јас, ко верен вазал твој, /Под сводот вон со многу мечти скрити. - А.Рембо 33

34 FIKONTRÄDET Septemberljuset luktade fikon! Det omslöt mig. Det var som om jag hade gömt mig längst inne bland de hemlighetsfulla kläderna i hennes garderob medan hon klädde av sig naken i ljuset och sprang över fältet med händerna blåa av saft. Det var i trädets skugga jag hade gömt mig. Därifrån kunde jag betrakta henne och föreställa mig att också hon luktade som septemberljuset, när det mognar. * Vad jag har älskat dessa frukter, blånande likt smärtan, men inuti fulla av ljuvhet! När jag plockade dem från fikonträdets grenar eller bredde ut dem på bordet för att de skulle torka kände jag den lätta fuktigheten, som vore det Liliths ljumskar, och när jag förde dem till läpparna var det som om hon skänkte mig den urgamla yrseln, den som hon hade skänkt männen i alla tider, vilsegångna långt därinne bland Lustgårdens ruiner. * Hon sökte mannen i hans hus utanför vilket fikonträdet växte. Hon tyckte att han själv var en gren av det trädet. Det fick bära eller brista. 34

35 СМОКВИНО ДРВО Септемвриската светлина мирисаше на смоква! Ме обвиваше. Ми се чинеше како да сум се сокрил меѓу таинствените алишта во нејзината гардероба, додека таа се соблекуваше гола на светлината и трчаше преку полето со рацете сини од сок. Се сокрив во сенката на дрвото. Оттаму можев да ја набљудувам и да си претставам дека и таа мирисаше како септемвриска светлина, кога созрева. * Колку ги сакав тие овошки, сини како болка, но однатре полни со благост! Кога ги берев од смоквините гранки или ги редев на масата за да се исушат, ја чувствував таа лесна влажност, како да беа слабините на Лилит, и кога ги принесував до усните се чинеше како таа да ми ја подаруваше прастарата вртоглавица, истата што ја подарувала на мажите во сите времиња, заскитани длабоко внатре меѓу рајските урнатини. * Таа го бараше мажот во неговата куќа, крај која растеше смоквиното дрво. Мислеше дека тој самиот е гранка на тоа дрво. Требаше да носи или да прсне. 35

36 Hon sökte mannen för att bryta sönder smädelsen mellan dem. Det kunde ske bara oförberett och bara på natten. Hon sökte mannen i hans hus med mun och händer. Hon sökte honom i hans säng. Blåsten slet i grenarna. Han skrev sin vita signatur på hennes nakenhet. På morgonen hälsade henne fikonträdet. * Fikonen öppnar sig: köttets gryning. 36

37 Го бараше мажот за да ги прекине навредувањата меѓу нив. Тоа можеше да се случи само без подготовка и само ноќе. Го бараше мажот во неговата куќа со уста и раце. Го бараше во неговиот кревет. Ветерот ги корнеше гранките. Тој го напиша својот бел потпис на нејзината разголеност. Утрото смоквиното дрво ја поздрави. * Смоквата се отвора: мугри на месото. 37

38 STENARNA I JERUSALEM Ici la pierre est nue comme la haine de l homme. En pojke gick och drog fingret utmed väggen som om han räknade stadens alla stenar. Hur många? Ett förkrossande antal. En ung man höll en sten i handen, den passade ingenstans in utom just där, just då, den hade ingen del i staden. En äldre man satt med slutna ögon som om han ville bli en av stadens stenar. Ingen kunde rycka honom därifrån! En gammal man stoppade en sten i munnen. Den skulle tala i hans ställe. Den skulle be hans sista bön. 38

39 КАМЕЊА ВО ЕРУСАЛИМ Ici la pierre est nue comme la haine de l homme. Едно момче одеше и го влечеше прстот крај патот како да ги броеше сите камења во градот. Колку беа? Огромна бројка. Еден млад маж држеше камен во раката, тој никаде не одговараше освен токму таму, токму тогаш, немаше никаков дел во градот. Еден постар маж седеше со затворени очи како да сакаше да биде еден од градските камења. Никој не можеше да го тргне оттаму! Еден стар маж пикна камен во устата. Тој требаше да зборува наместо него. Неговата молитва требаше да ја каже. 39

40 GENERAL MED ÖGONLAPP På den sjunde dagen blickade generalen ut över landet han just hade erövrat. Med sitt friska öga tyckte han sig se hur landet blomstrade och flödade av honung. Detta sade han till skrivaren vid sin sida. Men han förteg vad han såg med sitt blinda öga: att blommorna var av ben och att honungen hade koagulerat. (1967) 40

41 ГЕНЕРАЛ СО ПИРАТСКА МАСКА ПРЕКУ ОКОТО Во седмиот ден генералот ја гледаше земјата која само што ја освоил. Со своето здраво око му се чинеше дека виде како земјата цутеше и како мед течеше низ неа. Тоа му го рече на писарот што стоеше до него. Но премолчи што видел со своето слепо око: дека цвеќињата беа од коски и дека медот се згрутчил. (1967) 41

42 STÄDER Ce sont des villes! Alla mina städer var inbillade, städer i huvudet, huvudstäder, inte olika drömmar ur vilka man vaknar och sedan försöker minnas i detalj. Alla mina städer var inbillade. Jag strövade på deras gator ledsagad av vålnader iom överrumplande trädde fram ur portgångar till husen där de hade bott eller där jag själv hade varit inhyst någon gång, kanske för länge sedan, och jag förde inbillade samtal fulla av namn och årtal med dessa töckengestalter som jag kunde vara säker på dök upp om staden bara var inbillad nog. Eller var det vänner i sinnevärlden som ännu mötte mig i dessa stenoaser som bestod av idéer mer än av murbruk och vilkas inbillade förflutna jag delade? Sannerligen städer! Att gå vilse i dem var att hitta sig själv eller delar av sig själv som man glömt eller varit ovetande om: gator som gick i olika riktningar, blomstertorg och ödetomter, verklighet förvandlad till inbillning. 42

43 ГРАДОВИ Ce sont des villes! Сите мои градови беа имагинарни, градови во главата, главни градови, не разни соништа од кои човек се буди и потем се обидува детално да ги запомни. Сите мои градови беа имагинарни. Талкав по нивните улици следен од сеништа што ненадејно се појавуваа од портите на куќите во кои живееја или каде што јас самиот живеев некогаш, можеби многу одамна, и водев имагинарни разговори полни со имиња и години со нивните замагалени форми за кои можев да бидам сигурен дека се појавуваа само доколку градот беше доволно имагинарен. Или беа ли тоа пријателите во стварноста кои сè уште ме среќаваа во нивните камени оази кои повеќе беа од идеи отколку од камења и од чие имагинарно минато и јас бев дел? Навистина градови! Да се заскита во нив беше како да се најдете самите себеси или некој свој дел што човек го заборавил или не занаел за улици кои водеа во разни насоки, цветни плоштади и пусти плацови, стварност преобразена во имагинација. 43

44 Alla mina städer fanns och fortsätter att finnas, fjärran i mig, med byggnader känsliga som ögonlock. Det är i dem jag lever. 44

45 Сите мои градови постоеле и постојат и понатаму, далеку во мене, со градби кревки како очни капаци. Во нив јас живеам. 45

46 BIO-BIBLIOGRAPHY Lasse Söderberg, born 1931 in Stockholm, is one of Sweden s heavyweights in the field of literature and translation. He debuted in 1952 as a novelist and in 1955 as a lyricist. His work has its roots in the French and Spanish surrealism, by which Söderberg has always been fascinated. Surrealism is also a common denominator in his translations from Spanish, Catalan and French as well as in his contributions to introductions to books of prose and verse. Söderberg has had over 25 titles published, has been awarded several prizes for his work and was in 2002 granted the prestigious title Professors namn by the Swedish government. He eventually settled in Malmö where he started and for the last nineteen years has been the organizer and artistic leader of the International Poetry Days in Malmö. He has published in addition to translations and non-fiction more than twenty volumes of poetry. His most recent collections are Stenarna i Jerusalem (2002) and Breven från Artur (2007). Among his recent volumes of translations is a selection of Gonzalo Rojas. Lasse Söderberg is more than five decades engaged in Latin American literature with translations and interpretations of, among others, Octavio Paz. Bibliography Notes for an echo (Metamorphosis) Landscape with women (Metamorphosis) The bread and love, Turkish poetry in Swedish interpretation, together with Lütfi Özkök (Metamorphosis) Acrobats ( Wahlström & Widstrand ) The bird in the hand The persistent After Icarus The fugitive A door with lock My whereabouts 46

47 БИО-БИБЛИОГРАФИЈА Ласе Содерберг, роден во 1931 година во Стокхолм, е еден од великаните на Шведска во полето на литературата и преводот. Дебитирал во 1952 како романсиер и како лиричар во 1955 година. Неговото творештво има свои корени во францускиот и шпанскиот надреализам, од што Содерберг отсекогаш бил фасциниран. Надреализмот е исто така и општ именител во неговите преводи од шпански, каталонски и француски како и во неговиот придонес за воведите од книгите поезија и проза. Содерберг има објавено преку 25 наслови, добитник е на неколку награди за своето творештво и во 2002 година шведската влада му ја доделува престижната титула Професор. Најпосле се сместува во Малме каде што ги востановува и во последните деветнаесет години е организатор и уметнички раководител на Меѓународните поетски денови во Малме. Објавил, покрај преводите и стручна литература, повеќе од дваесет збирки поезија. Неговите најнови збирки се Камењата во Ерусалим (2002) и Писмата од Артур (2007). Меѓу неговите последни книги на превод е изборот на Гонзало Рохас. Ласе Содерберг повеќе од пет децении се занимава со латино-американска литература, со превод и интерпретација, меѓу другите, на Октавио Пас. Библиографија Белешки за ехо (Метаморфоза) Пејзаж со жени (Метаморфоза) Лебот и љубов, турска поезија со шведско толкување, заедно со Љутфи Озкок (Метаморфоза) Акробати (Wahlström и Widstrand) Птицата во рака Постојаното После Икар Бегалецот Врата со брава 47

48 With the heart s chalk The General s meal and other poems Rose for a Revolution Wonders time Castle La Coste is in ruins Pebbles to the pyramid Sixteen poems Arrows to the Moon My nineteenth year On the other side of the door The eyes and mind Common denominators Europe s shell The stones in Jerusalem Letters from Artur A winter in Ibiza The Earth is blue Tourism in black and white 48

49 1965 Моето живеалиште Со кредата на срцето 1969 Оброкот на генералот и други песни Рoза за револуција Време на чудата Замокот La Coste е во урнатини Камчиња на пирамидата Шеснаесет песни Стрели кон Месечината Мојата деветнаесетта година На другата страна од вратата Во очите и умот Заеднички именител 2001 Школката на Европа Камењата во Ерусалим Писма од Артур Зима во Ибица Земјата е сина Туризам во црно и бело 49

50 INNEHÅLL СОДРЖИНА MORGON MED REGN 4 NÅGOT OM ÖDLAN 6 NÅGON ANNAN SANNING FINNS INTE 8 STADSGERILLA 10 GATUORGEL 12 DE ANDRAS TRÄD 14 I PILDAMMSPARKEN 16 FRÅGOR VID LULE ÄLV 20 DEN ANDALUSISKA BYN I GRYNINGEN 22 SVENSK SJÖKAPTEN 24 DEN OKÄNDE 26 STATY 28 PAPPERSHJÄRTA 30 HUNGER 32 FIKONTRÄDET 34 STENARNA I JERUSALEM 38 GENERAL MED ÖGONLAPP 40 STÄDER 42 BIO-BIBLIOGRAPHY 46 ДОЖДЛИВО УТРО 5 НЕШТО ЗА ГУШТЕРОТ 7 НЕ ПОСТОИ НЕКОЈА ДРУГА ВИСТИНА 9 ГРАДСКА ГЕРИЛА 11 УЛИЧНИ ОРГУЛИ 13 ДРВО НА ДРУГИТЕ 15 ВО ПИЛДАМСКИОТ ПАРК 17 ПРАШАЊА КАЈ РЕКАТА ЛУЛЕ 21 АНДАЛУЗИСКО СЕЛО В МУГРИ 23 ШВЕДСКИ КАПЕТАН ПОМОРЕЦ 25 НЕПОЗНАТИОТ 27 СТАТУА 29 СРЦЕ ОД ХАРТИЈА 31 ГЛАД 33 СМОКВИНО ДРВО 35 КАМЕЊА ВО ЕРУСАЛИМ 39 ГЕНЕРАЛ СО ПИРАТСКА МАСКА ГРАДОВИ 43 БИО-БИБЛИОГРАФИЈА 47 struga@svp.org.mk

51 Publisher: Struga Poetry Evenings For the Publisher: Mite Stefoski, Мanager Editor in Chief: Slave Gjorgjo Dimoski Editorial Board: Mersiha Ismajloska Nikolina Skrčeska Dzeladin Poshka Proofreading: Vera Konevska Boјkoska Аrt Еditor: Mende Cvetkoski Computer Layout: Mende Cvetkoski Printed by: Print house Evropa 92 - Kocani Print Run: 300 Издавач: Струшки вечери на поезијата За издавачот: Мите Стефоски, директор Главен и одговорен уредник: Славе Ѓорѓо Димоски Редакција: Мерсиха Исмајлоска Николина Скрческа Џеладин Пошка Лектура: Вера Коневска Бојкоска Ликовен уредник: Менде Цветкоски Компјутерска подготовка: Менде Цветкоски Печати: Печатница Европа 92 - Кочани Тираж: 300 Struga Poetry Evenings, Struga, 2017 ALL RIGHTS RESERVED. Any unauthorized reprint or use of this material is prohibited. No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system without express written permission from the publisher. Струшки вечери на поезијата, Струга, 2017 СИТЕ ПРАВА ЗАДРЖАНИ. Секое неовластено препечатување или употреба на овој материјал е забрането. Ниту еден дел од ова издание не смее да биде препечатуван, копиран или објавуван во која било форма или на кој било начин во електронските или печатените медиуми, без писмена дозвола од издавачот. The publications of the International Poetry Festival Struga Poetry Evenings are financed by the Ministry of Culture of the Republic of Macedonia. Изданијата на меѓународниот поетски фестивал Струшки вечери на поезијата се финансиски помогнати од Министерството за култура на Република Македонија

52